Ik heb veel vrouwen, en enkele mannen, geïnterviewd die een hartinfarct hebben gehad. En wat me opviel was dat iedereen de datum van dit hartinfarct direct kon opnoemen. Zonder aarzelen of nadenken. Bij iedereen staat deze datum helder op het netvlies. En dat is niet zo vreemd, want deze datum verdeelt je leven in een voor en na.
Na je hartinfarct ga je door verschillende fases heen. Als ik mijzelf even als uitgangspunt mag nemen: in het begin is er blijheid en opluchting. Ik ben er nog. Ik ben aan een groot risico ontsnapt, maar ik ga weer verder met mijn leven. Ik ga wel nog wat meer genieten van het leven, want het kan zó afgelopen zijn. Dat soort gedachten.
Maar dan verlaat je het ziekenhuis. Met een grote zak medicijnen die je moet ophalen bij de ziekenhuisapotheek. En dan bekruipt je de twijfel of alles wel zo gemakkelijk bij het oude kan blijven. Ik herinner me nog goed dat ik bij de ziekenhuisapotheek mijn medicijnen overhandigd kreeg. De assistente gaf een uitleg op alle medicijnen, en liet daarbij het woord hartfalen vallen. Ik moest even slikken. Blijkbaar was ik nu hartpatiënt.
En dan bekruipt je de twijfel of alles wel zo gemakkelijk bij het oude kan blijven
Na een hartinfarct krijg je standaard een cocktail aan medicijnen voorgeschreven. De Golden Five worden die ook wel genoemd[1]. In mijn geval waren het er acht. Plotseling moet je je dag gaan verdelen in innamemomenten. Een systeem gaan bedenken om te voorkomen dat je fouten maakt.
En die medicijnen kunnen natuurlijk ook bijwerkingen hebben. Maar omdat je plotseling een hele cocktail gaat slikken, is het lastig om uit te zoeken welke bijwerking bij welk medicijn hoort. En of het wel een bijwerking is of schade van het hartinfarct. Er is namelijk nogal wat gebeurd in je lichaam.
Er volgen een heleboel ‘eerste keren’
En ook tussen je oren gebeurt er veel. Plotseling ben je je ervan bewust dat je hart er zomaar mee kan stoppen. Dat wist je natuurlijk altijd wel, maar dat was een abstracte gedachte. Nu wordt het plotseling een reële mogelijkheid om rekening mee te houden. Waardoor je veel meer gefocust bent op ieder pijntje in de buurt van je hart. Hartkloppingen, die ieder gezond mens weleens heeft, voelen ná een hartinfarct toch wat anders dan ervóór. “Luister goed naar je lichaam” had een arts in het ziekenhuis tegen mij gezegd. Nou, mijn lichaam was inmiddels een heel andere taal gaan spreken, waar ik weinig van begreep.
Het jaar na mijn hartinfarct werd een verzameling ‘eerste keren’. De eerste keer na het hartinfarct weer alleen de deur uit. Voor het eerst weer een stukje fietsen, in een slakkegangetje. Daarna de eerste keer fietsen en ook een paar boodschappen doen (geen zware dingen en ook geen belangrijke). De eerste keer een stuk wandelen, met na een half uur een ingebouwde pauze in een café. De eerste keer ’s avonds op de fiets (telefoon onder handbereik). De eerste keer in een theaterzaal (en er dan achter komen dat je tickets midden in de zaal hebt…). De eerste keer alleen met de trein. Toevallig had ik twee weken na mijn hartinfarct een etentje met collega’s waarvoor ik ’s avonds met de trein moest. Dat waren twee eerste keren in één; ik was er dan ook behoorlijk nerveus over.
En dat waren alleen nog maar de eerste keren van de eerste paar weken. Er zouden er nog vele volgen. Het kleine stukje fietsen wordt een groter stuk fietsen. Het kleine stukje wandelen wordt ook steeds groter. En daarna probeer je het sporten weer op te pakken. De eerste keer op vakantie. Na zo’n hartinfarct moet je feitelijk je hele leven in een nieuw licht gaan bezien.
Mijn lichaam was inmiddels een heel andere taal gaan spreken, waar ik weinig van begreep
En toen het besef een beetje begon door te dringen dat ik vanaf nu hartpatiënt was (of althans: iemand met een hartaandoening), begon ik ook de periode daarvóór nog eens in een nieuw licht te bekijken. Ik had al jarenlang best vage klachten die, in deze nieuwe realiteit, eigenlijk al een aanwijzing waren dat er iets aan de hand was. En helaas geldt dit voor veel vrouwen met een specifieke ‘vrouwenhart’ziekte. Alle reden dus om dat soort klachten en symptomen onder de aandacht te brengen. Zodat toekomstige patiënten dat soort pijntjes niet meteen wegredeneren, maar eerder serieus nemen. En kunnen voorkomen dat hun leven verdeeld wordt in een voor en een na.
Tekst: Annemiek Hutten / Het Vrouwenhart Spreekt
[1] De Golden Five bestaan uit een combinatie van bloedplaatjesremmers (om te voorkomen dat er bloedpropjes ontstaan), bètablokkers (die het hart rustiger laten kloppen), ACE-remmers (bloeddrukverlagers) en statines (tegen hoog cholesterol). Meer informatie over de Golden Five is hier te lezen.
Alle artikelen op deze website zijn eigendom van Het Vrouwenhart Spreekt. We stellen het op prijs als u deze zoveel mogelijk deelt, zodat de verhalen en ervaringen van vrouwenhartpatiënten gehoord worden. Graag wel vanuit deze pagina, zodat de bron duidelijk is. Wilt u (delen van) deze tekst kopiëren om ergens anders te plaatsen? Neem dan s.v.p. contact op via het contactformulier op deze website.