Over MINOCA, minder herkenbare hartinfarcten en een iets te botte arts
Echt meegemaakt. Twee maanden nadat ik een hartinfarct had gehad, zat ik bij de intake voor de hartrevalidatie. Twee sportartsen zaten tegenover mij om een en ander door te spreken. Eén van de twee artsen bekeek mijn dossier, zag dat de hartkatheterisatie geen vernauwing had laten zien en vroeg vervolgens doodleuk: “Hoezo denk je eigenlijk dat je een hartinfarct hebt gehad?” Alsof ik op eigen houtje had besloten dat ik een hartinfarct had gehad en nu maar eens een revalidatietraject wilde gaan volgen.
We verzandden in een vrij bizarre discussie, waarin ik mezelf hoorde zeggen dat mijn troponinewaarden verhoogd waren en dat ook het hartfilmpje afwijkend was. Ik wist nog helemaal niet veel van hartinfarcten, maar die definitie had ik al wel opgezocht. Maar hoezo kende ik deze definitie beter dan de arts die tegenover me zat? En waarom zat ik me hier eigenlijk te verdedigen?
MINOCA
Inmiddels ben ik negen jaar verder. Ik ben al een aantal jaar actief als ervaringsdeskundige, en ben ook wel wat medische kennis wijzer. Ik weet inmiddels dat mijn al-dan-niet-echte hartinfarct onder MINOCA valt. Die term staat voor Myocardial Infarction with Non-Obstructive Coronary Arteries; een hartinfarct waarbij géén duidelijke verstopping in de kransslagaders wordt gevonden. Het hartinfarct wordt dan bijvoorbeeld veroorzaakt door vaatspasmen, microvasculaire dysfunctie (in de kleine bloedvaten) of SCAD (een scheur in de vaatwand).
Gelukkig staan artsen er steeds meer voor open dat hartinfarcten soms niet direct als zodanig herkenbaar zijn. Ook wordt steeds meer duidelijk dat vrouwen daarbij vaak in het nadeel zijn, omdat zij vaker dit soort lastig herkenbare hartinfarcten hebben én omdat ook hun klachten vaak minder herkenbaar zijn als hartklachten. Dat neemt niet weg dat openlijk twijfelen aan de patiënt vrij bot kan overkomen. Terwijl je als patiënt toch al vrij kwetsbaar bent, zeker als je vanuit een ‘gezonde’ situatie plotseling hartpatiënt bent geworden.
Je bent niet gek!
Daarom een hart onder de riem voor (hart)patiënten die in dit soort discussies terechtkomen: Je bent niet gek! Je zit bij de cardioloog/revalidatiearts/sportarts of wat voor arts dan ook omdat daar een reden voor is. Omdat je klachten hebt die ergens op wijzen, omdat medische tests ergens op wijzen, of omdat een deskundige die inschatting gemaakt heeft. Heb je als arts twijfels over deze doorverwijzing, of zelfs irritaties, bespreek deze dan met degene die deze doorverwijzing gedaan heeft. Niet met de patiënt die hier zelf ook niet om gevraagd heeft.
Tekst: Annemiek Hutten / Het Vrouwenhart Spreekt
Dit blog is níet als medisch advies bedoeld. Neem voor vragen over uw individuele situatie altijd contact op met uw behandelend arts.
Alle artikelen op deze website zijn eigendom van Het Vrouwenhart Spreekt. We stellen het op prijs als u deze zoveel mogelijk deelt, zodat de verhalen en ervaringen van de vrouwenhartpatiënten gehoord worden. Graag wel vanuit deze pagina, zodat de bron duidelijk is. Wilt u (delen van) deze tekst kopiëren om ergens anders te plaatsen? Neem dan s.v.p. contact op via het contactformulier op deze website.